Auzitegi Goreneko Lan Arloko Salaren Epaia (5709/2024 zk.), 2024ko azaroaren 21ekoa. 

Epai horretan aztertzen da enpresak plantilla osoaren ordainsari-datuak emateko betebeharra duen, ordainsari-gardentasunari dagokionez.  

Auzitegi Nazionalaren Lan Arloko Salan gatazka kolektiboari buruzko demanda jarri ostean, eskatu zen sindikatu batzuek plantilla osoaren ordainsari-datuak jasotzeko eskubidea izatea, soldata-gardentasunaren testuinguruan. Hasiera batean eskaera onetsi egin zen, baina komentatzen ari garen epaiak ezetsi egin zuen, enpresak jarritako kasazio-errekurtsoa onetsiz. 

Baloratzen da Langileen Estatutuaren (LE) 28.2 artikuluko soldata-erregistroan beharrezkoa den langile baten ordainsari indibidualizatua identifikatzeko aukera ematen duten datuak sartzea. 

Garrantzitsua da kontuan hartzea enpresaburuaren betebeharrari dagokion soldata-erregistroa ordainsariaren batez besteko balioei buruzkoa dela, ez balio indibidualei buruzkoa, eta sexuaren arabera bereizita eta talde profesional edo lanpostu berdinetan edo balio berekoetan banatuta egon behar dutela, hori baita soldata-erregistroaren helburua. 

Jakin nahi da sexuaren arabera bereizitako ordainsariaren batez besteko balioek sexuagatiko desberdinkeriarik erakusten duten, lehen adierazitako LEren 28.2 artikuluaren arabera, zeina martxoaren 1eko Errege Lege Dekretuak —enpleguaren eta lanaren arloan emakumeen eta gizonen arteko tratu- eta aukera-berdintasuna bermatzeko premiazko neurriak ezartzen dituena— txertatu baitu. Horregatik, emakumeen eta gizonen arteko konparazioak du garrantzia, ez langile bakoitzaren ordainsari indibidualizatuak; bi soldatak konparatuta berdintasunaren helburutik urruntzen diren edo ez. 

LEaren 28. artikulu hori 902/2020 EDak garatzen du; zehazki, 5. artikuluan soldata-ordainsariari buruzko arau orokorrak xedatzen dira. Artikulu horretan zehazten denez, erregistroa plantilla guztiarentzat da, batez besteko datu banakatuekin dokumentatu behar da eta benetan jasotako zenbatekoaren batezbesteko aritmetikoa eta mediana jaso behar dira, ez soldata indibidualak edo indibidualizatuak. 

Komentatzen ari garen epaiak aipamen berezia egiten dio Datuak Babesteko Erregelamendu Orokorrari, tratamenduaren zilegitasunari dagokionez. Xedatzen duenez, zilegi da tratamendua beharrezkoa denean tratamenduaren arduradunari aplikatu beharreko legezko betebehar bat betetzeko; horretarako, beharrezkoa da Europar Batasuneko zuzenbideko arau edo lege batek aurreikustea. Hala, aplikatu beharrekoa da EBren 2023/970 Direktiba, eta berme espezifikoak gaineratu behar dira langilea identifikatzea saihesteko. 

Testuinguru horretan, ondoriozta daiteke gaur egun ez dagoela lege-izaerako araurik langile baten soldata indibidualizatua identifikatzeko aukera ematen duten datuak soldata-erregistroan sartzera argi eta garbi behartzen duenik. Legeak horretarako aukera eman nahi badu, argi eta garbi zehaztu behar du. 

Arazo hau planteatzen zaie: bereizitako datua datu pertsonal bilaka daiteke langile-kopuru txikia duten talde profesionaletan. Horrenbestez, arriskuen azterketan oinarritutako segurtasun-neurriak garatu behar dira, eta, hain zuzen, neurri horiek ez dira aurreikusten indarrean den zuzenbidean, beharrezko argitasunarekin bederen; kasu horretan, pertsona horren datu-babeserako eskubidea urratuko litzateke, eta legezko oinarri garbia behar da haren datuak tratatzeko. 

Ondorio gisa, esan dezakegu gaur egun ez dagoela langile baten soldata zehatza (batezbestekoak edo medianak bakarrik) emateko gaitzen duen legezko araurik, langile-kopurua haiek emateko adinako txikia bada eta datua ez bada estatistika bilakatzen (datu erreal bat ematen da). Talde batean langile bakar bat sartzen bada, esan nahi du batezbestekoa ematen denean langilearen soldata ematen dela, eta justifikatuta dago datu hori eman nahi ez izatea. Horregatik onetsi da kasazio-errekurtsoko idatzian enpresak eskatutakoa. 

María Urizar Pérez 

Mutualiako Aholkularitza Juridikoko abokatua