EBJAren epaia, 2022ko otsailaren 10ekoa
Langile bat, praktiketan dagoena barne, kontratatua izan zen funtsezko eginkizunak betetzeko gai ez dela deklaratzen denean desgaitasunen bat agertu delako, enpresak lanpostua aldatzen saiatu beharko du, neurri hori “egokitze arrazoitsua” delako, betiere enpresarentzat zama astunegia ez badakar.
Orain aipatuko dugun epaiak enpresa-munduarentzat zalantzarik gabeko interesa du, eta agerian uzten du Justiziak gero eta sentsibilizazio handiagoa duela desgaitasuna duten pertsonen diskriminazioaren aurkako borrokan.
Beti bezala, egitatezko kasua eta epaian aplikatutako araudia hartuko ditugu abiapuntutzat, eta, kasu honetan, epaiaren kontzeptu garrantzitsuenen definizioa azpimarratuko dugu, hala nola: “neurri egokiak”, “egokitze arrazoitsua” eta “zama astunegia”. Amaitzeko, epai horren doktrina gisa erakusten den ondorioa azalduko dugu.
Egitatezko kasua: Enpresaburuak trenbideetako mantentze-lanetarako kontratatu ondoren, prestakuntza-praktikaldi bat egiten ari zen langilea da. Praktikaldi horretan, patologia kardiako bat diagnostikatu zitzaion eta taupada-markagailu bat jarri ere bai; egoera hori guztiz bateraezina denez eremu elektromagnetikoekiko esposizioekin eta bere lanean izan ditzakeenekin, kontratatua izan zen zereginak egiteko EZ GAI deklaratu zen.
Gertakari horietan oinarrituta, enpresak praktikaldiko kontratua amaitu zion, desgaitasunen bat aitortzen zaien praktiketako langileek lanpostua aldatzeko eskubiderik ez dutela alegatuz, eta kaleratu egiten zuten.
Langileak kaleratzea errekurritu egin zuen eta organo jurisdikzionalak, 2000/78 Zuzentarauaren arabera errekurtsogilearen osasun-egoerak “desgaitasuna duen pertsona” gisa hartzea ahalbidetzen duela oinarri hartuta, zalantzan jartzen du, hain zuzen ere, zuzentarau horren 5. artikulua honela interpretatu behar ote den: enpresaburu bat behartuta ote dagoen, bere desgaitasuna dela-eta funtsezko funtzioak betetzeko gai ez den pertsona bat beste lanpostu batera bideratzera, lanpostu horretarako eskumenak, eskatutako gaitasunak eta erabilgarritasuna baditu eta neurri horrek enpresaburuarentzat zama astunegirik ez badakar.
Kasuari ezarri beharreko araudia:
- Desgaitasuna duten pertsonen eskubideari buruzko Nazio Batuen Konbentzioa, Kontseiluaren 2009ko azaoaren 26ko 2010/48/EE Erabakiaren bidez onartua Europar Batasunaren izenean:
- 2. artikulua, hirugarren paragrafoa: desgaitasun-arrazoiengatiko diskriminazioak bereizkeria-modu guztiak barne hartzen ditu, besteak beste, egokitze arrazoitsuak ukatzea.
- 2000/78 Zuzentaraua:
- 5. artikuluak, “egokitze arrazoitsuak desgai diren pertsonentzat” izenekoak, hau dio:
Desgai diren pertsonei begira tratu-berdintasunaren printzipioa bermatzeko helburuarekin, egokitze arrazoitsuak gauzatuko dira. Horrek esan nahi du enpresaburuek neurri egokiak hartuko dituztela, egoera bakoitzean dauden beharrizanen arabera, desgai diren pertsonei ahalbidetzeko enplegua lortzea, enpleguan parte hartzea edo lanbidean aurrerantz egitea, edo desgai diren pertsonei prestakuntza eskaintzeko, salbu eta neurri horiek zama astunegia direnean enpresaburuarentzat.
Zama ez da astunegitzat joko, kasuan kasuko estatu kidean desgaitasunei buruzko politiken esparruko neurriek hura behar beste arintzen dutenean.”
Epaiko kontzeptu garrantzitsuen definizioa.
A) Neurri egokiak:
Zuzentarau horretako 20. kontuan hartuzkoak hau aipatzen du neurri egokien artean: neurri eragingarri eta praktikoak, lan egiteko lekua ezgaitasunaren arabera egokitzeko, esaterako, instalazioak, ekipamenduak, laneko jarraibideak, eratxiki beharreko eginkizunak edo gauzatu beharreko prestakuntza- nahiz kokatze-neurriak moldatuz.
Beraz, Justizia Auzitegiak neurri egokien zerrenda zehatza egiten du; fisikoak, antolakuntza edo hezkuntza arlokoak izan daitezke, Zuzentarau horretako 5. artikuluak, NBEren Konbentzioko 2. artikuluarekin bat etorriz, egokitze arrazoitsu kontzeptuaren definizio zabala bultzatzen baitu.
B) Egokitze arrazoitsua:
2000/78 Zuzentarauaren 5. artikuluak dio egokitze arrazoitsuak gauzatuko direla, desgai diren pertsonei begira tratu-berdintasunaren printzipioa bermatzeko helburuarekin. Horrek esan nahi du enpresaburuek neurri egokiak hartuko dituztela, egoera bakoitzean dauden beharrizanen arabera, desgai diren pertsonei ahalbidetzeko enplegua lortzea, enpleguan parte hartzea edo lanbidean aurrerantz egitea, edo desgai diren pertsonei prestakuntza eskaintzeko, salbu eta neurri horiek zama astunegia direnean enpresaburuarentzat.
C) Zama astunegia:
Zuzentarauaren 21. kontuan hartuzkoak dio kasuan kasuko neurriek zama gehiegi sorrarazten duten jakiteko, kontuan hartu beharko liratekeela, bereziki, neurri horien finantza-kostuak edo beste mota bateko kostuak, erakundearen edo enpresaren tamaina, finantza-baliabideak eta negozio-kopuru osoa, eta dirulaguntza publikoak nahiz beste mota bateko laguntza baliatzeko aukera.
Beraz, aipatu dugun epaia zedarri garrantzitsua da Europar Batasuneko Justizia Auzitegiren doktrinan, enpresaburuaren egokitze arrazoitsuak desgaitasuna duten pertsonekin izan beharreko irismena zehazten baitu.
Ondorio gisa, epai horrek balio bikoitza du:
Batetik, praktikaldiko langileak sartzen ditu 2000/78 Zuzentarauko desgaitasunagatik diskriminatzeko debekuak babesten dituen kolektiboan, eta horrek esan nahi du ezin dela desgaitasuna duen pertsona bat kaleratu bere muga funtzionalak direla-eta probaldia gainditu ez duelako, betiere egokitze arrazoitsua egin badaiteke, beste lanpostu batean birkokatzea barne.
Bestetik, zabal definitzen du desgaitasuna duten langileei enpresaren laneko baldintzetan egokitze arrazoitsuak egiteko enpresaburuaren betebeharra, birkokatzea edo lanpostuz aldatzea barne.
Beraz, desgaitasuna duen langile batek probaldia ez badu gainditzen dituen muga funtzionalen ondorioz, kaleratze deuseza eragin dezake, enpresaburuak ez badu bermatzen egokitze arrazoitsuak egin dituela edo egokitze horiek zama astunegiak zirela berarentzat.
Hori dela eta, garrantzitsua da enpresaburuek egokitze arrazoitsuetan sartzea birkokatzeko betebeharra. Desgaitasuna, enpresaburuak horren berri jaso izana eta gaitasunik ezagatik edo egokitzapenik ezagatik lotura iraungi izana egiaztatu ondoren, enpresari dagokio egokitze arrazoitsuak egin zituela egiaztatzea, eta “zama astunegiaren” salbuespena izateko enpresak kontuan izan beharreko parametroak dira epaiak ematen dizkigunak; hau da, egokitze arrazoitsuen finantza-kostuak, enpresaren neurria, finantza-baliabideak eta erakundearen edo enpresaren guztizko negozio-bolumena, funts-publikoak izatea edo beste motaren bateko laguntza izatea.
María José Marcilla
Letrada de la Asesoría Jurídica de Mutualia